Selamlar, ben o kadın ve o anneyim!
Çocuğunuzun sınıfındaki etkinliklere gelemeyen, doğum günü partilerine katılmayan çocuğun annesi… Tanıştığımıza memnun oldum.
Sosyal etkinliklerde yokum çünkü çalışıyorum.
Doğum günü partinize kızım katılamıyor çünkü benimle birlikte ofiste.
Hatta dün akşam saat 22:00’de toplantıdan çıkarken de yanımdaydı; sabahki uykusuzluğu bundan.
Çalışan bir bekar anne olmak, çocuğunuzla her şeyi beraber yapmak zorunda olmak demektir çoğu zaman. Çalışan bekar annelerin çocukları, yaşıtlarına göre daha hızlı olgunlaşır, daha gerçekçi ve sorumluluk sahibi olurlar. Zira hayatları son derece “yetişkin” bir programda gelişir ve ilerler.
İki toplantı arası aceleyle karnını doyurduğum kızım, görüşmem sırasında yaşından beklenmeyecek bir sakinlik ve sessizlikle toplantının bitmesini beklerken vicdanımla birbirimize giriyoruz. Toplantıda bir yandan ciddi bir iş konuşmasını sürdürürken bir yandan da göz ucuyla kızımı izliyorum. Gözlerindeki olgunlukla gurur duysam da, bir çocuk için bu kadar erken büyümenin nasıl bir yük olduğunu düşünüp vicdanımla boğuşuyorum. Yaşıtları çizgi film izleyip meyve yerken, kızım üzerindeki üniformasıyla okul bitiminden üç saat sonra hâlâ beni bekliyor oluyor.
Önceden yemek hazırlamama rağmen, bazı akşamlar sade makarnayı “Ketçap mı yoğurt mu?” diye konuşarak yiyoruz. Her toplantı öncesi ve sonrası bağıra çağıra müzikler dinleyip, eğlenip eve varıp makarnayı kaşıklarken “Harry Potter mı, Dr. Strange mi izleyelim?” diye konuşuyoruz. Uzun toplantıların ardından bacak ve ruhumuzu açmak için arabaya kadar zıplayarak gidiyoruz.
Vesselam, ben o anneyim, kızım da o çocuk.
Hani şu etkinliklerde kenarda durup aktif olmayan ya da etkinliklere hiç katılmayan. Sizlerle samimi değil ya da mesafeli sandığınız.
Hayat, bizim gibi aileler için farklı bir hız ve gündemle akıyor ve sizinkine dahil olacak vakti bulamıyoruz. Sevmediğimizden, istemediğimizden değil. Sonrasında aramızdaki makas açılıyor, vakit bulsak da adapte olamadığımızdan katılasımız gelmiyor.
Çalışan bekar bir anne olmak, dünyayı iki kişilik bir ekip gibi görmek demek. Biz hem işimizi yapıyor hem de kendi küçük evrenimizi inşa ediyoruz. Belki sizin düzeninize dahil olamıyoruz, ama kendi düzenimizde çok mutluyuz. Unutmayın, farklı olan her zaman eksik değildir.
