Vanka...
Dr. Anton Çehov ‘un bir öyküsü.
Vanka Zhukov, anne ve babası öldükten sonra dedesi Konstantin Makaritch’in yanında yaşamaya başlar.
Dedesi bir çiftlikte bekçilik yapmaktadır ve çok fakirdir.
Vanka’ya bakamadığı için onu Moskova’ya bir ayakkabı tamircisinin yanına çırak olarak göndermiştir.
Burada bir süre kalan Vanka, dedesine bir mektup yazar.
- Dedeciğim, burada bana çok kötü davranıyorlar, çok az yemek veriyorlar, dövüyorlar, yorganım çok ince üşüyorum. Geçenlerde kaçıp yürüyerek köye gelmeyi
düşündüm, ama ayakkabım çok kötü o kadar yol yürüyemem. Dedeciğim ne olur gel
kurtar beni, buradan sana yalvarıyorum.
Ve; zarfın üzerine şöyle yazar:
“DEDEYE KÖYE”
Yıl 2018.
Dünyamıza şöyle bir bakalım.
Güney Amerika’da faşist yönetimler iktidara gelmekte.
Avrupa’da ırkçılık yükselmekt.
Amerika ticaret savaşlarına başladı ve ırkçılık yükselmekte.
Ortadoğu savaş içinde.
Çin azınlıkları yok etme peşinde.
Rusya yeniden emperyal amaçlarıın peşine düştü.
Her yerde savaş ve kaos var. Bütün aktörler bu karmaşadan pay kapma telaşındalar.
İnsana düşen pay ölüm yoksulluk faşizm.
Sahi bu güçlerin savaşında insan nereye kayboldu? İlginçtir tarihte bazı dönemler insan kayboluyor, yerini savaşlar alıyor.
Martin Luther King’in dediği gibi, “insanoğlu kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendi ve basit bir sanatı unuttu, kardeşçe yaşamayı.”
Acaba insanlığın bir mektup yazma zamanı gelmedi mi?
Yoksa hala zamanı var mı?
Dr. Anton Çehov’un romanındaki dede Konstantin Makaritch hala orada bence.
Ama; dünya o mektubu yazmaya geciktiğinde, ki bence gecikecek.
O dede de yerinde olmayacak.
Sağlıcakla kalın
Oktay Kartal
o.kartal@aol.com
Oktay KARTAL
