15 yıl önce Bodrum‘a sevdalandım, kaldım burada.
15 yıldır Bodrum‘un güzelliklerinin gölgelenmesine çok defa üzüldümde.
15 yıl sonunda bir 15 Nisan‘da Bodrum‘un gölgelenmiş güzelliklerinden, değirmenlerinden birinin hayata dönüşüne tanıklık ettim.
Özellikle ekim aylarında Bodrum‘un değirmenlerinden, Arişipel‘e doğru günbatımı seyretmek için az mı koştuk değirmenler tepesine?
O günbatımların birinde , değirmenlere sırtımı verip de , kan kırmızı Arşipel‘i seyrederken anlamıştım, Homer‘in neden Ege denizi için "Şarap renkli deniz" dediğini.
Güneş, kızılca kıyameti koparıp, her yanı kızıla batırıp, kaybolduktan sonra ortadan, dönüş yolunda sırtımızı dayadığımız değirmenlere dönerdi gözümüz.
Vefasız bir sevdanın ardından, terkedilmiş boynu bükük garip yalnızlar gibiler.
Ama bugün, en azından onlardan biri adına mutluyum.
O değirmenlerden biri hayata döndü, üstelik ilk doğduğu gün gibi. Güzelliklerini ehil eller geri getirdi ona.
Emeği geçenlere tek tek teşekkür etmek gerek.
Öncelikle Kaymakamımız Abdullah Kalkan‘a; Projeyi başlatıp her türlü karmaşık insani ve bürokratik problemi çözerek sonuna kadar getirdiği için.
Ve bunu sadece Bodrum adına, Bodrum‘ halkı adına yaptığı için.
Abdullah beye ayrıca teşkkür etmek gerek, Bodrum‘u sırtında taşıyanlarla, Bodrum‘un sırtından geçinenler arasındaki farkı herkese gösterdiği için.
Teşekkür etmek gerek, Değirmenin sahibi Sn. Sezen Haraççı‘ya;
"Ben sadece değirmenin tapu taşıyıcısıyım, onun gerçek sahibi Bodrum‘dur Bodrum halkıdır." diyebilme asaletinde bulunduğu için.
Teşekkür etmek gerek, Değirmenin restorasyonu yapan Mimarlar Şerife hanım ve Sinan Bey‘e;
Değirmen restorasyon projesini ücretsiz çizip, ve mesleki tüm becerilerini kullanıp, örnek bir restorasyonu yaptıkları için.
Teşekkür etmek gerek, babasının yaptığı değirmenin ahşap mekanizmasını yine onun kadar maharetle yıllar sonra yeniden yapabilen Mehmet ustaya.
Ve ellerindeki mahareti o değirmenin üzerinde bırakıp, ter döken her ustaya teşekkür.
15 yıldır Bodrum‘un güzelliklerinin gölgelenmesine çok defa üzüldümde.
15 yıl sonunda bir 15 Nisan‘da Bodrum‘un gölgelenmiş güzelliklerinden, değirmenlerinden birinin hayata dönüşüne tanıklık ettim.
Özellikle ekim aylarında Bodrum‘un değirmenlerinden, Arişipel‘e doğru günbatımı seyretmek için az mı koştuk değirmenler tepesine?
O günbatımların birinde , değirmenlere sırtımı verip de , kan kırmızı Arşipel‘i seyrederken anlamıştım, Homer‘in neden Ege denizi için "Şarap renkli deniz" dediğini.
Güneş, kızılca kıyameti koparıp, her yanı kızıla batırıp, kaybolduktan sonra ortadan, dönüş yolunda sırtımızı dayadığımız değirmenlere dönerdi gözümüz.
Vefasız bir sevdanın ardından, terkedilmiş boynu bükük garip yalnızlar gibiler.
Ama bugün, en azından onlardan biri adına mutluyum.
O değirmenlerden biri hayata döndü, üstelik ilk doğduğu gün gibi. Güzelliklerini ehil eller geri getirdi ona.
Emeği geçenlere tek tek teşekkür etmek gerek.
Öncelikle Kaymakamımız Abdullah Kalkan‘a; Projeyi başlatıp her türlü karmaşık insani ve bürokratik problemi çözerek sonuna kadar getirdiği için.
Ve bunu sadece Bodrum adına, Bodrum‘ halkı adına yaptığı için.
Abdullah beye ayrıca teşkkür etmek gerek, Bodrum‘u sırtında taşıyanlarla, Bodrum‘un sırtından geçinenler arasındaki farkı herkese gösterdiği için.
Teşekkür etmek gerek, Değirmenin sahibi Sn. Sezen Haraççı‘ya;
"Ben sadece değirmenin tapu taşıyıcısıyım, onun gerçek sahibi Bodrum‘dur Bodrum halkıdır." diyebilme asaletinde bulunduğu için.
Teşekkür etmek gerek, Değirmenin restorasyonu yapan Mimarlar Şerife hanım ve Sinan Bey‘e;
Değirmen restorasyon projesini ücretsiz çizip, ve mesleki tüm becerilerini kullanıp, örnek bir restorasyonu yaptıkları için.
Teşekkür etmek gerek, babasının yaptığı değirmenin ahşap mekanizmasını yine onun kadar maharetle yıllar sonra yeniden yapabilen Mehmet ustaya.
Ve ellerindeki mahareti o değirmenin üzerinde bırakıp, ter döken her ustaya teşekkür.
