MİTOMANİ

“Mitomani” günümüzde çok sık rastlanılan, nedeni konusunda doktora, psikoloğa, feylesofa ve halkımıza göre izahı çok farklı ve çok çeşitli, tıp dünyasında ise “yalan söyleme hastalığı” olarak adlandırılıyormuş. Hastalıktan mütevellit olunca insanoğlu bir nebze anlayış gösterebilir, hatta gülüp geçebilir, yeter ki yalanı söyleyen sıradan biri olsun, hem zararı da yok ki. Burada sıkıntılı durum, mitomani hastalığına yakalanmış insanın, yalan söyleme alışkanlığı edinmesi ve bir vade sonra da söylediği yalanlara kendisinin de inanıyor hale gelmesidir, düşünsenize bu muhterem bir de yetkili birisi ise, yandı gülüm keten helva…

Ama bizim konumuz; bilerek, isteyerek, önceden düşünüp tasarlayarak, bilinçli ve istekli ve de çok arzulu biçimde, karşısındakileri yanıltmaya ya da kandırmaya yönelik planlayarak yani “tahammüden” söylenen yalanlar olacaktır hatta daha da tehlikelisi adeta iltikaama muntazır bir memleketin başına bir han-ı iştiha mülahazası ile diz kırıp, yalanı “bir bebek çikolatası” sunuyurmuşçasına hayasızca derç ediyor olanlar olacaktır. Yani; yalana dayalı propaganda. Bunu da söyleyince bu işin piri, babası hatta duayeni olan Joseph Goebbels, hemen herkesin aklına kolayca gelecektir, gerçi bu muhteremin ardılları kendisine pabucu ters giydirme konusunda ordinaryüslük mertebesine ulaşmış olsalar da biz kendisi ile iktifa edeceğiz bu yazıda… Yani; Göebbels Efendi bir mitomani olmayıp saydığımız ikinci türe dahil olup, asli meşguliyeti halkı kandırmak için yalan söylemek iken büyük bir ustalıkla “Halkı aydınlatma ve propaganda bakanı” ilan edilmiştir, sunumdaki şatafata bakar mısınız Allahaşkına. Şahsı ile arş-ı alaya ulaşmış yalanla yürütmek ve yönetmek sanatı karşısında maalesef herkes nefretle şapka çıkarmıştır. Şahsım olarak değerlendirmem odur ki yalanın en zirve yaptığı kelam ise “Yalan ne kadar büyük olursa inananı o kadar çok olur” … Haydi buyurun, daha kudretli ve cafcaflısı var ise siz söyleyin… Almanya gibi bir ülkede tüm dünyaya örnek teşkil etmesi gereken işler yaşanıyor ama ne yazık ki kimseye de örnek teşkil etmiyor, Göebbels tarafından sarf edilen şu sözler ile; “İnsanların beyin tembelliğini gördükçe, her istediğimizi yapabiliriz”, “yalan söyleyin, mutlaka inanan çıkacaktır. olmazsa, yalana devam edin”, “bir şeyi ne kadar uzun süre tekrarlarsanız, insanlar ona o kadar fazla inanırlar”, “bir insana yalan olsa bile bir söylemi sürekli tekrarlarsanız, o söylemin nereden geldiğini unutur ve kendi fikri gibi benimser ve savunur”, “söylediğiniz yalan ne kadar büyük olursa o kadar etkili olur ve insanların o yalana inanması da o kadar kolaylaşır”, “halk büyük yalanlara, küçük yalanlara göre daha çabuk inanır”, vs vs, velev ki yalanınız deşifre oldu o zaman prensip; “hatalı olduğunuzu ya da yanlış yaptığınızı asla kabul etmeyin” ya

da “asla kabahat ve suç üstlenmeyin”, sizi doğru konuşmaya ve davranmaya davet eden bir rakibiniz de olursa prensip; “asla rakibinizin üstün bir yanı olduğunu kabul etmeyin” ya da “sadece bir rakibinize odaklanın ve kötü giden her şeyin suçunu onun üzerine yıkın”, tam saha pres ile tüm alanları kapatmak gerekirse de prensip; “halkı her zaman ateşleyin, asla soğumasına ve düşünmesine izin vermeyin” ya da “asla kendinizden başka birine hareket alanı bırakmayın”, tüm bunların gerçekleşmesi için hedef 12’lik atış; ve nihayet “bana vicdansız bir medya verin, size bilinçsiz bir halk sunayım”, tüm yaşananlar özetlenebilir, gerisi laf-ı güzaf…

Biri çıkar da “yahu bunların tamamı uydurma, palavra ve karalama” da diyebilir ya da milleti bu kadar ahmak yerine koyan sözleri şiddetle reddediyorum da diyebilir, saygım var ama alınan sonuca bakarsanız da fazlaca tartışmaya mahal bir durum yoktur. Haaa tüm bu safahat sadece bu insancıkların, şahsi kapris ve hesapları neticesi mi ortaya çıkar, zinhar… Kapitalizm ve emperyalizm çıkarları, planları ve hedefleri doğrultusunda bu kabil maharet ve beceri sahibi insancıkları bulur, destekler ve allar pullar, yönetimin başına ya da daha doğru ifade ile perde önüne yerleştirir. Nokta hatta üç nokta.

Vedat Türkali 1970’li yılların başından 12 Eylül faşist askeri darbesine kadar geçen dönemdeki sosyal ve politik ortamı ele aldığı “Yalancı Tanıklar Kahvesi” adlı romanında yalan söyleme becerisinin tabana nasıl yayıldığını ve ne kadar profesyonelce yapıldığını muhteşem bir saptama ile fıkra tarzında aktarır. Romanın bir yerinde Vedat Türkali, kitabın kahramanlarından birinin ağzıyla şöyle üslup bir içinde anlatır ki, şahsıma göre muhteşemdir:

“Anadolu’da bir kentte, Adliye Sarayının hemen karşısında bir kahve varmış. “Yalancı tanık” arayan iş sahibi gidip biriyle anlaşıp, duruşmaya çıkarırmış. Adam girmiş kahveye, bakınırken biri sokulmuş hemen; “Yardımcı olabilir miyim? Nedir sorun?”

“Bir alacak davası” demiş adam.

“Hâlâ vermedi değil mi, o namussuz herif paranızı?”

Adam biraz çekinerek

“Para benden isteniyor, borçlu benim” demiş.

Hemen yetiştirmiş herif: “Kaç kez vereceksiniz beyefendiciğim, kaç kez vereceksiniz?”

Sermayenin umdelerini Joseph Göebbels ağzından, Canım yurduma yansımalarının Vedat Türkali kaleminden aktardıktan sonra gördüm ki,

Sülün Osman’a ve ardılları ile siyasi sponsorları için yer kalmadı… Aaa mitomani mi, onu da Mazhar Osman’ın ardıllarına soracağız gayri…

Büyük Usta Nazım Hikmet’in bir şiirinden bir bölüm ile nihayetlendirelim bu haftayı…

İnsanlarım, ah, benim insanlarım,

Antenler yalan söylüyorsa,

Yalan söylüyorsa rotatifler,

Kitaplar yalan söylüyorsa,