Kadın olmak zor. Gülmenin, hele de sesli gülmenin ayıp ve günah sayıldığı coğrafyalarda gülen kadınlar olmak zor.
Cumhuriyet Bayramı sabahı yazıyorum bu yazıyı. Kutlamalara gidemiyoruz, kızım hasta. Ama kendi kendimize kutluyoruz bayramımızı.
Bayrağımı astım balkona, girişteki pergolayı bayraklarla süsledim.
Sevgili Ata’mın çatık kaşlı ama sevdiğim resmine bakıp gülümsedim.
Teşekkür ettim kalbimden.
Beni olduğum insan yapan devrimleri için…
Kıyısında yaşadığım denize dalıp balıklar gibi kulaç atmama izin veren özgürlük için…
Rüzgârın saçlarımı savurmasına izin verdiği için…
Canım istediğinde bir ayçiçeğine dönüşüp eylem yapabilme şansını bana verdiği için.
Kahkahalarıma izin verdiği için…
Neslihan Muradoğlu'nun yeni yazısını okumak için linke tıklayabilirsiniz.
